34 Years Old...

สุขสันต์ วันเกิดครบรอบปีที่ 34

ปีที่ 34 ของผมเริ่มต้นด้วย sms อวยพรวันเกิดจากหนึ่ง
ที่อวยพรให้ผมมีความสุขทีปีที่ 34 ที่กำลังผ่านมา

เช้านี้ทำบุญด้วยการตักบาตรพระสงฆ์ไป สองรูป
จากนั้นตลอดทั้งวัน จะมีข้อความอวยพรวันเกิดเข้ามาตลอด
ไม่ว่าจะมาจาก บ.ประกันชีวิต จากเพื่อนๆ ที่เรียนโท จากเพื่อนที่เรียน ตรี
จากเพื่อนๆ ที่ทำงานด้วยกัน และเพื่อนทางเน็ตด้วย
hi5 วันนี้เลยมีข้อความรุมเทมาเยอะเป็นพิเศษ

รู้สึกว่าในปีนี้รู้สึกอบอุ่นมากกว่าวันเกิดทุกปีที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
หรือจากการที่เราไม่มีใครแล้ว... ทำให้เรามีเวลา มีโอกาสได้เปิดรับสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ดังนั้น วันเกิดปีนี้จึงไม่ได้มีเพียงคำอวยพรวันเกิดเพียงจากคนรักเก่าเพียงคนเดียวเท่านั้น
แต่มีคำอวยพรจากเพื่อนๆ มากมาย รู้สึกว่า สิ่งนี้มันมีคุณค่าอย่างมาก มากกว่าที่จะได้กล่องของขวัญ
เสียอีก เพราะแต่ละคำอวยพรที่ได้รับมานั้นมันออกมาจากจิตใจที่ปราถนาให้เราที่ได้รับนั้นมีแต่ความสุข
มันเป็นการปราถนาดีที่ออกมาจากใจอย่างแท้จริง .. และยังมีสิ่งที่ผมส่งคำอวยพร
เหล่านั้นแบ่งกลับไปให้กับผู้ให้ที่ออกมาจากใจของผม ที่ปราถนาจะให้เค้ามีความสุขเช่นเดียวกัน

จริงอยู่ครับ ว่าความสุขมันไม่ได้เกิดขึ้นแต่เพียงวันเกิดวันนี้เท่านั้น
แต่มันสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกๆ วัน ที่เราลืมตาตื่นขึ้นมาบนโลกใบนี้
แต่วันนี้จะเป็นวันพิเศษวันนึง ที่จะมีความสุขเกิดขึ้นกับผมและกับผู้ที่ให้อย่างมากมาย

เย็นวันนี้ นัดตี๋ไปหาไรทานกัน ไม่ได้ตั้งใจเลยครับ ว่าจะเป็นการฉลองวันเกิดผม เพราะปกติแล้วทุกวัน
ผมจะอยู่กินข้าวบ้านกับแม่ แต่พักนี้ผมไม่ได้คุยกับตี๋มันมาหลายอาทิตย์แล้ว
และวันศุกร์มันก็จะกลับบ้าน มาอีกทีก็วันจันทร์ อาทิตย์สิ้นเดือนผมก็คิวยาวอีก

เพราะเมื่อตอนบ่ายพี่ป้อมโทรมา บอกว่าครูเป้จะเปิดคอร์ส Advance คอร์สสุดท้าย
จากนั้น ครูก็จะไปบวชที่วันตจว. แล้ว ดันมาชนกับงานรับน้องอีก
ท่าจะพลาดร่วมกิจกรรมกันเพื่อนๆ อีกแน่เลยยย

อ่อออ เนี่ย คือสาเหตุที่นัดตี๋กินข้าวกันเย็นนี้ ไม่ได้มีไรหรอกน่ะ

วันนี้ได้ของขวัญมาสองชิ้น เป็นหนังสือทั้งหมดเลย เล่มแรกของตี๋ เป็นคู่มือ
การถ่ายภาพดิจิตอล กับอีกสองเล่มที่เหลือเป็นหนังสืออืมมม ไม่รู้ว่าจะแนวไหน
เล่มแรกออกแนวการ์ตูนชื่อ NINE LIVES ของ ทรงศีล พิวสมบูรณ์ กับอีกเล่ม
ชื่อ ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ ของ วินทร์ เลียววาริณ เห็นที่ปกบอกพิมพ์ครั้งที่ 85
ไม่รู้จะจริงหรือเปล่า แต่ปกในบอกว่าพิมพ์ครั้งแรกนิติยสาร OpenHouse ปี 2547
รวมเล่มครั้งแรกปี 2549 ก็น่าจะได้นะ

ส่วนตัวแล้ว ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือของ วินทร์ เลียววาริณ เท่าไหร่
เป็นหนังสือที่อ่านแล้วปวดหัว ออกแนวไซโคมากไปหน่อย อ่านแล้วเหมือนโดนหลอก
ไงไม่รู้ เคยพยายามอ่านไปเล่มนึง อ่านไปได้แค่ครึ่งเล่มก็ปิด ไม่เอาแล้ว ปวดหัว

แต่สุดท้ายก็ได้มาเป็นของขวัญวันเกิดซะจนได้ .. เฮ้อออ

ตอนนี้เลยเที่ยงคืนไปแล้ว หมดสิ้นไปเสียทีกับชีวิตปีที่ 33 ของผม
ปีที่ 34 ได้เริ่มต้นแล้ว ในปีนี้ผมคงต้องตั้งเป้าชีวิตไว้ล่ะ
อย่างแรก ต้องจบโทในปีนี้
อย่างที่สอง ต้องไปเที่ยว ต่างประเทศที่ไกลๆ สักที่โดยลำพังคนเดียว
อย่างที่สาม เข้าพรรษาปีนี้จะเคร่ง ศิลแปดให้ได้
นอกนั้น ยังคิดไม่ออก เอาเท่านี้ก่อนล่ะกัน

ดูเป้าหมายไม่ค่อยมีประโยชน์สักเท่าไหร่นะ แต่เอาเถอะ
ให้แต่ละวันที่ตื่นมามันได้รู้อะไรบ้างล่ะว่า ชีวิตที่จะอยู่ต่อไป
มันจะอยู่ไปเพื่ออะไร ...

ส่งท้ายย ขอบคุณกับทุกคำอวยพรจากทุกคน
อยากบอกจากใจครับว่า ทุกคำอวยพรที่ได้รับในวันนี้
มันมีคุณค่ามากกว่าของขวัญใดๆ ที่เคยได้รับมา
อยากให้ทุกคำอวยพรนั้น จงบันดารให้ผู้ให้มีความสุขเช่นกันครับ
ขอบคุณครับ