จดหมายรัก

ยอดบูชาของผม..

.

ผมจำต้องจากคุณมาไกลถึงเชียงใหม่

.

ดินแดนที่ผมไม่รู้จักกับสิ่งใดเลย

.

หนาวหัวใจทุกครั้งเมื่อใกล้ค่ำ

.

เฝ้าแต่คิดถึงหน้าคุณในเสี้ยววินาทีสุดท้าย

.

ก่อนที่จะลาจาก

.

ผมจำได้.. ไม่มีวันลืม

.

เหมือนกับว่า..

.

คุณเป็นแสงสว่าง สิ่งเดียวในชีวิตของผม

.

แต่วันนี้..

.

เมื่อไม่มีโอกาส ได้พบสมกับที่ใจหวัง

.

ก็เหมือนกับแสงสว่างนั้น ดับวูบไป

.

มีแต่ความเงียบวังเวง..

.

ผมเฝ้าแต่คิดถึงบทเพลงนั้น

.

ถึงยามเราเต้นรำและสวมกอด

.

รู้สึกถึงไออุ่น.. ของร่างกายคุณอยู่ใกล้ๆ

.

แต่ทุกอย่าง..

.

ดูจะเป็นเพียงความฝัน อันไกลแสนไกล

.

เพราะในความเป็นจริง เราทั้งสอง

.

คงหมดโอกาสที่จะพบกันอีกต่อไป

.

สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้

.

คงเป็นเพียงเก็บคุณไว้

.

ในก้นบึ้งแห่งความทรงจำ

.

คุณเป็นเสมือน.. น้ำทิพย์หล่อเลี้ยงของผม

.

โปรดจดจำเอาไว้ว่า..

.

"หัวใจของผม" จะเป็น "ของคุณคนเดียว" ทั้งชีวิต

===================================