วันนี้เป็นวันสงกรานต์แท้ๆ แต่กลับต้องมาอยู่ที่ทำงาน
การบ้าน database ส่งวันเสาร์นี้แล้ว ยังไม่คืบหน้าไปถึงไหนเลย
วันนี้เดินออกไปหาของกินที่โลตัส สาตาแวปไปเห็นหนังสือขึ้นปกไว้
เป็นรูป อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ .. ขึ้นปกว่า สิ่งที่ทุ่มเททั้งชีวิต .. .
ไม่ได้หยิบขึ้นมาดูหรอกครับ .. เพียงแต่มองเห็นแวปเดียว สมองก็คิดไป
ผมเกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว 34 ปี นานโขพอดู ..
ก็คิดว่าเราได้ลองทุ่มเททำอะไรที่ตัวเองอยากทำ
ทั้งชีวิตมั่งหรือเปล่า ..
ทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันมั่งไหม
ทำในสิ่งที่ อาจจะต้องใช้เวลา ประสพการณ์ ที่ยาวนาน
จนได้ผลลัพธ์ที่น่าภูมิใจออกมา
คิดไม่ออก จำเป็นไหมน่ะ ที่เราต้องทำแบบนี้ด้วย
ถ้าไม่ทำแล้วมันจะเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ ..
มีลูก ลูกจะถามไหมน่ะ มันจะภูมิใจในตัวเราหรือเปล่า
แล้วเราจะมีอะไรไปเล่าให้ลูกมันฟังไหมน่ะ ...
คิดน่ะ ว่าการเป็นผู้ใหญ่มันยากไหม?
มันจะวุ่นวายมากมายหรือเปล่า...
อนาคตเป็นไง ถ้าเรามีครอบครัว ที่ต้องดูแล ที่ต้องรับผิดชอบ
ต่อไป จะมีดวงตาอีกสองคู่ สามคู่ สี่คู่ มองมาที่เรา รอเราว่าจะตัดสินใจ
กับครอบครัวยังงัย จะพาครอบครัวเดินไปทางไหน ..
ลงเหว หลงป่า .. หรือไปถึงจุดหมายได้ไหม?
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม ... เฮ้ออออ ...
แวะมาเยี่ยมค่ะ :)
ตอบลบนั่นสิคะ
ตอบลบจนป่านนี้แล้ว ยังคิดไม่ตกเลย ว่าจริงๆแล้วต้องการอะไรในชีวิต
ก่อนเคยคิดว่า อยากแต่งงาน มีครอบครัวที่อบอุ่น
อยู่กัน พ่อ แม่ลูก
แค่นั้นก็คงพอ
แต่จริงๆแล้ว มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลย
ปัจจัยมันเยอะ
ตอนนี้ก็เลยยังงงอยู่
ว่าจะเดินไปทางไหนดีน๊อ