ขีวิตน้ออ

วันนี้ทำงานตอนเช้าพร้อมข่าวร้าย...

พี่เด๋อที่ทำงานเสียชีวิต ....

เราตกใจกันมาก เช็คข่าวกันใหญ่ ได้ข่าวว่า..
พี่เค้าผูกคอตาย ...

ไม่น่าเชื่อ กับพี่ที่เป็นคนร่าเริง สนุกสนาน

ไม่ว่างานอะไร จะเห็นพี่เด๋อสนุกตลอด ถ้ามีเพลง ก็จะเห็นพี่เค้าเต้น
เต้น เต้น เต้น ... ไม่รู้เหนื่อย
ชวนคน นู้น คนนี้เต้น ..

เราตกใจกับข่าวนี้ ...

ไม่นึกว่าจะเป็นพี่ ...

เสียใจด้วยครับ พี่ ...

มาคิดๆ ดูแล้ว คนเราก็มีเท่านี้นะ เกิด แล้วก็ตาย
ไม่มีใครรู้เลยว่าวันตายของเราเป็นวันไหน

เมื่อวันจันทร์พี่ที่แผนกยังว่า ยังเต้นกับพี่เด๋ออยู่เลย มาวันนี้ไปซะแล้ว
แล้วอีกสองวัน ก็จะเหลือเพียงแค่เถ้ากระดูก ... เร็วเนอะ ...
เร็วมาก ..

ถ้าเราคิดวางแผนจะไปเที่ยวอีกสักสองวัน พอถึงวันนั้น
เราไม่มีตัวตนที่จะไปเที่ยวแล้ว ...
เหลือเพียงแค่เถ้ากระดูกเท่านั้น ... ไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแล้ว

ชีวิตน้อออออ ...

ตอนเย็นไปรดน้ำพี่เค้า .. มีแต่คนร้องไห้ ...
ทนอยู่ได้ไม่นาน .. เพราะไม่ชอบการร้องไห้เลย ให้ .. เถอะ..

พี่เค้าตั้งศพที่วัดชลประทาน .. พอรดน้ำเสร็จก็ออกมาเดินเล่นไปที่หลังวัด
มีต้นไม้ร่มรื่น มีนกเยอะเลย มีนกหัวขวานด้วย เงียบสงบ ดี
ได้นั่งสงบจิตสงบใจ อยู่พักใหญ่

ช่วงนี้อะไรมันเข้ามาเยอะแยะไปหมด ...
สับสน จับต้นชนปลายไม่ถูกเลย ..

พรุ่งนี้สอบแล้ว ก็ยังไม่ได้อ่านหนังสือ ..
ขออ่านก่อนน่ะ ไม่อยากไปแต่นิยายในห้องสอบ ..

...