เหตุผลที่ทนเหงา
มีคนมาถามฉันบ่อยว่าทำไมชอบไปไหนคนเดียว
ทนเหงา มานานได้ยังไง
ใครเข้ามา ก็ไม่เคยว่าจะสนใจ
ไม่มี ใครรู้เหตุผลจริงๆ
ฉันรู้ว่าฉันรอเธอ
กลับมาเจอตามคำสัญญากัน
เพราะรัก ต้องเชื่อใจกันไว้
แต่ละวัน อยู่กับเงาเหงาจับหัวใจ
ข่มใจไว้ ทั้งที่มันยากเหลือเกิน
นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที
ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม
ยิ่งไกลห่างฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉัน ขอวัดมันด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน
เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล
รูปคู่เราก็วางอยู่
ยิ่งมาดูยิ่งซึมเข้าไปใหญ่
อ้างว้าง เดียวดายแต่ยังหวัง
วันหนึ่งเธอ จะกลับมาแล้วบอกรักกัน
อีกไม่นาน ความเหงาจะจางหายไป
วันนี้อยู่บ้าน รู้สึกว่ารักที่นี่ รักบรรยากาศแบบนี้ มันเงียบสงบเหมือนตัวเราได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ นอนทั้งวันเลย วันนี้เห็นผีเสื้อหลายตัวเลย หลายพันธุ์ด้วย ตัวใหญ่ๆสวยๆเหมือนที่เราเคยไปถ่ายรูปกัน เห็นนกสีขาวบินอยู่หน้าบ้านกลางทุ่งนา เห็นต้นไม้สวยๆเห็นดอกไม้สวยๆ ต้นสัตยาบรรณก็มีนกเขามาทำรังเหมือนเดิม พ่อบอกว่ามันออกลูกไปหลายครอกแล้ว เห็นบรรยากาศแบบนี้แล้ว ก็เลยคิดว่าบางครั้งสิ่งที่เราดิ้นรนไขว่คว้าจากที่อื่น ที่ๆไกลจากตัวเรา สิ่งนั้นมันก็อยู่ใกล้ๆตัวเรานี่เอง มันอยู่ในที่ที่เรามักจะลืมมันไปไม่สังเกตเห็น แต่เมื่อวันไหนที่เรากลับมามองเห็นก็จะรู้ว่าสื่งนั้นมีค่าต่อเรามากมาย .....เราต้องใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อีกยาวนานเท่าไหร่นะ เราต้องทำอะไรโดยที่เราไม่เต็มใจ หรือไม่อยากทำไปอีกถึงเมื่อไหร่ คำว่าชีวิต การใช้ชีวิตมันก็วุ่นวายมากเหลือเกิน ชีวิตมันเป็นสิ่งมีค่า...หรือว่าเป็นสิ่งไร้ค่ากันแน่นะ เราควรถนอมหรือหวงแหนมัน หรือว่าเราควรจะละทิ้งปล่อยวางมันไปดีนะ ฟังดูอาจจะสับสน แต่ก็ตัวเราก็สับสนจริงๆนั่นแหล่ะ ....หนึ่ง
ตอบลบ