วันที่สุดแสนจะน่าเบื่อ

เริ่มต้นเช้าวันอาทิตย์ ด้วยการถูกปลุกขึ้นมาจากเสียงฟ้าร้อง
ตอนแรกนึกว่าเป็นเสียงแม่นะเนี่ย ..
แล้วจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงฝนตกลงมาชุดใหญ่
ลืมตามองออกไปข้างนอก โอ้ แม่เจ้า ฝนมามืดเลย
ไม่เคยเห็นเช้าวันไหนที่มืดครึ้มเท่าวันนี้

จากการที่ฝนตกแต่เช้า และมืดไปตลอดวัน
เลยส่งผลให้เกิดอาการเบื่อสุดๆ
ไม่อยากทำอะไรเลย แม้แต่การนอนเซ็ง

โปรเจคน่ะไม่กระเตื้องเลยสักนิด จะออกไปไหน
มองออกไปเจอฟ้ามืดครึ้ม ก็เปลี่ยนใจ อยู่บ้านดีกว่า

สุดท้าย วันที่แสนน่าเบื่อวันนี้ก็ถูกปิดลงด้วยฝนที่ตกกระหน่ำ
ปิดท้ายวันอาทิตย์ ...

เฮ้อออ เบื่อ ...

สุขสันต์วันเกิดนะครับ

หรือเพราะผมยังติดอยู่กับสิ่งเดิมๆ เรื่องเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปร
แล้วคุณเริ่มเปลี่ยนไป

เหมือนผมจะรับรู้ได้ จากความรู้สึก

ผมยังจำวันที่คุณรู้สึกว้าเหว่ เสียใจ ที่สุดได้
คำพูดที่คุณได้เคยบอกกับใครก็ตามเกียวกับความรักที่มีต่อผม
ที่มันจะไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป แม้ว่าจะมีใครคนใดเข้ามาในชีวิต
แม้ว่าเค้าคนนั้น จะดี ขนาดไหน เพียงใดก็ตาม

คุณ ก็จะยังคง .. มีผมอยู่ในหัวใจ เพียงเท่านั้น .. ตลอดไป

ผมยังจำได้ถึงความห่วงใยที่เคยมีให้กันในครั้งก่อน
ที่คุณจะโทรมาถามผมทุกเวลา ในตอนที่ไม่สบาย
หรือยามที่เราไม่ได้เจอกันนานเกิน 1 วัน

แต่ในวันนี้ .... วันที่คุณก็รู้ว่าผมป่วยมากขนาดไหน
แต่ก็ไม่มีแม้คำห่วงหา...

ผมยังติดอยู่กับความหลังอยู่ใช่ไหม ...
คุณอยากให้ผมลืมมันไปหรือเปล่า

หลายสิ่งในตัวคุณ .. มันเปลี่ยนไปแล้วหรือ..
คุณถามผมว่า ฉันดูเปลี่ยนไปไหม จากแต่ก่อน
ผมตอบว่า ไม่ ... ไม่เลย .. แล้วก็ยิ้ม
คุณถามต่อว่า ไม่อย่างนั้นเหรอ เหมือนเดิมเลยเหรอ ตลกแล้ว...

ไม่หรอก .. คุณไม่เปลี่ยนแปลงไปหรอก คุณยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
เหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกที่ผมได้เห็นคุณ
คุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่ แววตา รอยยิ้ม ยังเหมือนเดิม
เหมือนกับที่ผม memory ไว้ในหัวใจตั้งแต่วันแรกนั้น ไม่มีเปลี่ยนแปลง

แล้ววันนี้ สำหรับผม ในความทรงจำของคุณล่ะ มันเปลี่ยนแปลงไปขนาดไหน
ช่วยบอกผมได้หรือเปล่า ...
ขอให้ผมได้รับรู้เถอะ เพื่อว่าผมจะได้ทำตัวได้ถูก เมื่อระหว่างอยู่กับคุณ

ผมยังรักคุณนะ .. รักอยู่เสมอ ไม่เปลี่ยนแปลง
กับคำถามที่คุณเคยถามผมเสมอ ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ผมตอบว่ามาก
แต่คำว่ามาก คุณอาจจะจินตนาการไม่ออกว่าขนาดไหน

แต่ในตอนนี้ ผมอยากให้คุณได้เห็นมัน ... กับเรื่องราวที่เกิดระหว่างเรา
กับทุกสิ่งที่ผ่านมา

สุขสันต์วันเกิดนะครับ ...
ผมขอให้คุณได้มีความสุข ..
ผมดีใจที่ปีนี้ยังได้มีโอกาสมอบของขวัญให้ด้วยมือตัวเอง
ได้เห็นรอยยิ้มจากคุณ ได้รู้ว่าคุณยังชอบของที่ผมมอบให้
ผมดีใจนะ ที่วันนี้เห็นคุณมีความสุขกับชีวิต ที่คุณเคยเสียใจกับมัน
มีความสุขกับบ้านใหม่ของคุณ ที่คุณเคยบอกผมว่ามันไม่มีความสุขเลย
คุณคงพูดถูกนะ ว่าทุกอย่าง ย่อมมีการเปลี่ยนแปลง
ผมดีใจ ที่วันนี้ สิ่งที่เปลี่ยนแปลง ทำให้คุณมีความสุข แม้ว่า วันนี้จะมีผม
ที่อยู่ห่างไกลคุณไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ

ผมยังมีคุณอยู่นะ .. มีคุณอยู่เต็มหัวใจ ยังมีคุณอยู่ในความฝัน
ยังมีคุณอยู่ในทุกวัน ที่ผมทำงาน ที่ผมเหนื่อย ที่ผมท้อ ..
ผมกรอเสียงคุณที่อยู่ในความทรงจำ กลับมาเพื่อเป็นกำลังใจ
ในวันที่ผมหมดแรง ...

ไม่มีใครแทนคุณได้นะ .. ไม่ว่าจะใคร ไม่ว่าจะวันไหน ไม่ว่าจะความรู้สึกใด

ฝันดีนะ

One Thousand Word

เคยสงสัยอยู่ เวลามองดูคนเดินจูงมือกัน
เห็นคนที่รักกันแล้วแต่งงานกัน ว่า...
ทำไม..
ทำไมต้องคนนี้ . คนที่อยู่ข้างๆ นี่ คนที่เดินจูงมือกัน
ทำไมไม่เป็นคนนู้น .. ที่ดูดีกว่า
หรือคนนั้น ที่หุ่นดีกว่า
หรือคน นู้นนนน ที่ ...

ทำไมต้องคนนี้ ...
หรืออย่าที่เค้าว่า คนที่รักกัน เพราะมีกรรมมาด้วยกัน...
เลยต้องมาอยู่เพื่อชดใช้กรรม กัน ... เท่านั้นเหรอ...

การที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยกัน สุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน
ลำบากด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน ทะเลาะใส่กัน...

มันไม่ใช่ว่าจะเป็นกรรมอย่างเดียว...
เพราะอะไร ...

แต่ละช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน มันมีความหมาย มันมีความห่วงใย
มันมีความรักที่ฝังลง ในทุกวินาที ที่ผ่านไป ...

ถ้ามีสมุดที่จะบันทึกทุกเวลา ทุกความรู้สึก ทุกระดับของความรักที่สองคนมองให้กัน
ในแต่ละวินาทีที่ผ่านไป คงไม่มีสมุดเล่มไหนในโลกใบนี้จะบันทึกได้หมด

แต่ถ้าหากบันทึกหมด คงไม่มีใครที่จะมานั่งอ่านได้หมดแน่

ดังนั้นแล้ว ทำไม .. ถึงต้องคนนี้ ไม่ใช่คนนั้น ไม่ใช่คนอื่น
เพราะแต่ละคน จะบันทึกความรู้สึกที่ดีต่อกัน ด้วยกันได้อย่างลงตัวคงเป็นไปไม่ได้กับทุกคน

คงต้องมีเฉพาะคนนี้เท่านั้น ที่จะตอบรับกับความรู้สึกที่อีกคนมีให้ ..
แม้ว่าจะไม่ต้องเอ่ยออกมาเป็นคำพูด แต่ด้วยสื่อที่ออกจากใจ ผ่านทางสายตา
ก็สามารถทำให้อีกฝ่ายเข้าใจได้ กับทั้งหมด..

ที่คนนู้น คนนั้น หรือคนไหน ก็ไม่เข้าใจได้

หรือเพราะแบบนี้ จึงมีคนที่บอกว่า สองคนนี้เกิดมาเพื่อกันและกัน
เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน เป็นหัวใจดวงเดียวกัน ที่ตามหาจนเจอ ...

อืมมม... ก็คงเป็นแบบนั้น...
เพราะแบบนี้ คนเราจึงได้มีงานแต่งงานขึ้นมา งานที่จะบอกให้คนทั่วไปที่ยังไม่เข้าใจถึงความรัก ได้รับรู้..
ได้มองเห็นถึงพลังของความรักที่สองคนนั้นมีให้กัน ..
ให้คนที่รู้จักได้ยินดีกับความรัก ที่คนสองคนมีให้กัน ...

^ ^ วันนี้ หวานมั้ยคับ อิอิ
.....................................................................................................................................
ps. รูปภาพได้มาจากเวปนี้ครับ รูปสวยดี .. อยากให้เข้าไปชมกัน คลิก

38.7 องศา

วันนี้ป่วยคับ ได้นอนสบายอยู่บ้าน เอ.. ก้อไม่สบายนะ ...
เมื่อวานรู้สึกไม่ค่อยสบาย ตั้งแต่ตื่นตอนเช้าแล้วล่ะ สายๆ เลยแวะไป รพ.
ระหว่างรอหนึ่งแต่งตัวเสร็จ เพราะวันนี้นัดกันว่าจะไปทำบุญ

ระหว่างรอหมอก้อวัดความดัน กับอุณหภูมิ ปรากฏว่าขึ้นมา 38.73 องศา
เหอะๆๆ ก้อรู้สึกอ้ะนะว่าตัวร้อน มีไข้ แต่ไม่รู้หรอกว่าเท่าไหร่ วัดออกมา ก้อตกใจนิดหน่อย
เลยได้ผ้าปิดปาก รอหมอตรวจ ก้อ ดีใจอ้ะ ที่หมอว่าไม่เป็น 2009 ไม่งั้นได้ admit แน่เรย
เลยได้ยาไปกิน กลับบ้านได้

ก้อไปรับหนึ่งต่อไปทำบุญที่บ้านปากเกร็ด แวะซื้อของกันที่คาร์ฟู แถวปากเกร็ด ก้อซื้อ
นมผงสำหรับเด็กอ่อน โหห แพงจิง กระป๋องละเกือบพัน .. แพงกว่าไปกินสุกกี้อีก ... เหอะๆๆ
ก้อได้นมผฝมา แล้อก้อผ้าอ้อม นม uht อีกลัง กระดาษทิษชู่ อีก

ช่วงนี้เค้าไม่ให้เราเข้าไปเลี้ยงเด็กข้างในนะคับ เพราะเค้ากันไว้ กลัวเด็กติดหวัด 2009
เลยได้แค่ยืนมองลิบๆ แล้วก้อไปตลาดต่อซื้อปลามาปล่อยกัน ซื้อที่ตลาดปากเก็ด
มาปล่อยที่วัดมะขาม อ้ออ วันที่ 8-9 สค. นี้ที่วัดมะขามมีงานแข่งเรือประจำปี
ชิงถ้วยพระราชทานนะครีบ ใครสนใจไปชมกันได้ งานบ้านๆ สนุกสาน ดี น่าชมครับ

วันนั้นก้อเท่านั้หล่ะ หมดแรง ไข้ขึ้นหนัก กลับถึงบ้านนอนซมเรย แต่ตอนนี้ดีแล้วล่ะคับ
กลับมาเชียนลอ๊อคได้แระ

แต่เด็วจะเริ่มทำโปรเจคต่อ เด๋วไม่มีส่งอาจารย์
ไปก่อนคับ