7/11/50

ความฝัน



ความฝัน

ที่ไม่อยากให้เป็นจริงปลุกฉันตื่นก่อนนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ราวครึ่งชั่วโมง ฉันลืมตาตื่นในความมืดประคองความทรงจำในฝันอันบางเบา
อย่างหวงแหน เพื่อทบทวนเรื่องราวนั้น แต่ความฝันคือความฝัน
รางเลือนและเลื่อนลอย จึงจำได้เพียงเนื้อความย่อ ๆ และถ้อยคำสั้นๆ

ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ
ฉันพูดประโยคนั้นมาแล้วครั้งที่เธอตัดสินใจบอกลาด้วยความเงียบหาย
มันเป็นวิธีที่นิยมใช้กัน แม้ในเรื่องการงาน การนัดหมาย
บางครั้งความเงียบก็แทนคำตอบที่ไม่อยากพูดได้เหมือนกัน
ฉันได้ยินชัด แต่บางครั้งก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
หากคำพูดของความเงียบมาทำลายความคิดฝัน และความรู้สึกดีดี
ของใจที่ไม่พร้อมจะรับฟัง

ช่างมันเถอะนะ มันเป็นเพียงความฝัน
ถึงแม้ว่าจะเหมือนกับความจริง แต่นั่นก็เป็นความต้องการของเธอ
เป็นการตัดสินใจของเธอ อย่าลืมสิ เราต้องเคารพการตัดสินใจของเธอ
แม้เป็นถ้อยคำที่ไม่อยากได้ยิน
เหมือนความฝันที่ไม่อยากให้เป็นจริง

ในวันบ่ายที่ไม่มีการนัดหมาย
ในร้านกาแฟที่ไม่คุ้นเคยยังดีที่ฉันยังกลั้นน้ำตาไว้ได้ เพราะไม่อยากให้พนักงานที่เธอรู้จักแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกค้าแปลกหน้า
เธอยังดูดี สดใส นั่นหมายถึง สุขภาพที่ดีขึ้นของเธอด้วย

เราไม่ได้พูดอะไรกันมาก เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
และความคุ้นเคยก็จางไปกับความเงียบหาย เหมือนฝันที่รางเลือน ความไว้วางใจต่อกันจึงมีไม่พอที่จะทำให้ฉันกล่าวกับเธอ ไม่เป็นไร
เก็บไว้ในใจก็ไม่สูญหาย เป็นคำพูดที่ไม่ต้องร้อยเรียง
เป็นถ้อยคำที่ไม่มีวันเลือนราง จางหาย เพราะมันเกิดขึ้นจริงในใจของฉัน


ฉันไม่เสียใจที่ไม่ได้พูดออกไป
เธอคงไม่เอะใจว่าอะไรทำให้ฉันหอบตัวตนอันหนักอึ้งมาหาเธอได้
เธอมีเรื่องเร่งด่วนกองอยู่มากมาย
เธอไม่มีเวลาให้กับเรื่องที่นอกเหนือจากสิ่งที่ต้องทำ
และตัดสินใจให้ทันเหตุการณ์ ทันเวลา ทันท่วงที

ฉันยังคงชักช้า ตัดสินใจตามหลังความรู้สึกของตัวเองเสมอและเมื่อระลึกได้
ความรักความผูกพันที่เคยมีต่อกัน ก็เป็นเพียงแค่ฝันไป

เป้ สีน้ำ
ต.ค. 50